Krople deszczu, Kathryn Andrews. Wydawnictwo NieZwykłe.

Jest moją pierwszą myślą, kiedy budzę się rano i ostatnią, gdy kładę się spać. 

Ali Rain po śmierci mamy przeprowadza się wraz z ojcem na Floryde, gdzie pierwszą osobą, jaką poznaje jest Drew Hale. Tajemniczy chłopak, który od pierwszego wejrzenia czuje silne przyciąganie względem dziewczyny. Jednak z pewnych powodów Drew trzyma się na dystans. W szkole traktuje Ali, jakby nigdy nie zamienił z nią słowa, natomiast podczas ich porannych spotkań, gdy ona biega po plaży, a on pływa, jest wobec niej inny. Ciepły, szczery i prawdziwy, mimo to nie chce otworzyć się przed Ali całkowicie i powtarza sobie, że nie może łączyć go z nią nic więcej. Drew nie wolno się rozpraszać. Jest obiecującym pływakiem, od którego ojciec wymaga niemożliwego. Ali osamotniona po śmierci mamy, mieszkająca sama w domu, bo ojciec odseperował się od niej po przeprowadzce, pragnie bliskości i przede wszystkim – towarzystwa mamy. Drew jest dla niej bezpieczną przystanią, a taniec namiastką obecności ukochanej mamy. 

Na drodze tych dwojga stanie wiele przeciwności losu, które będą ranić ich i ich bliskich. Drew skrywa tajemnicę, kim tak naprawdę jest i kryje się pod maską idealnego chłopca z idealnego domu, choć w rzeczywistości wygląda to zupełnie inaczej. Ali jest jego wybawieniem i nadzieją na lepszą przyszłość. 

Czy pokonają los, rzucający im co rusz kłody pod nogi? 

Być może nasze oczy muszą być raz na jakiś czas obmyte naszymi łzami, żebyśmy mogli ponownie zobaczyć życie z wyraźniejszym widokiem.

Krople deszczu porusza ważne tematy. Na pierwszy ogień – o czym mogę wspomnieć – idzie śmierć bliskiej osoby. Matki. Każde dziecko, mające ze swoimi rodzicami zdrową relacje i czuję się w pełni kochane i akceptowane, boi się tego momentu, gdy w ich życiu zabraknie jednego z nich. Przeważnie to właśnie śmierć mamy boli najbardziej. Z tym musi zmierzyć się Ali, ale jeszcze z czymś. Z całkiem nowym otoczeniem i ludźmi, którzy od pierwszych chwil przekroczenia przez nią szkolnego progu, patrzą na nią krzywo. Dziewiętnastolatka nie ma i nie będzie mieć łatwo. Szczególnie gdy na jaw zacznie wychodzić, że jest obiektem zainteresowań jednego z braci Hale. Najpopularniejszego chłopaka. Problemy gwarantowane. 

Główna bohaterka w trakcie powieści, będąc sama pośród nieznanych jej osób, zmuszona jest sobie radzić z bólem w duszy i z codziennością, która nie maluje się w kolorowych barwach. Autorka w ciekawy i spójny sposób przedstawiła tę postać. Ali wykazuje się niesamowitą siłą psychiki i mimo przeciwności, nie poddaje się. Walczy każdego dnia, by dotrzeć do celu, który sobie obrała jeszcze w dzieciństwie. Jest zdeterminowana, choć nie ma nikogo na kim mogłaby polegać. 

Drew Hale, to bohater, który skrywa w sercu niewyobrażalny ból, ale także i miłość. Kocha cały sercem dwóch młodszych braci i matkę, ojca zaś nienawidzi. Odlicza dni do momentu, aż wyrwie się z wyspy na studia i zacznie być sobą. Tak jak Ali jest silną osobowością, barwną i prawdziwą. 

Krople deszczu to powieść nie tylko pełna bólu, przyjaźni i miłości, to wędrówka przez życie młodych ludzi, którzy w głównej mierze, polegając na sobie samych muszą zmierzyć z teraźniejszością, by móc być wolnym w przyszłości. Autorka napisała ciepłą historię, z sympatycznymi bohaterami, których można polubić lub pokochać. Występują też “gorsze” postacie, irytujące, jakich nie da się polubić, ale dzięki nim książka staje się barwniejsza, wzbudza emocje i przede wszystkim przedstawia realną historię. Dzięki temu możemy wczuć się w sytuację bohaterów i trzymać za nich kciuki. 

Krople deszczu jest lekką pozycją, czyta ją się szybko, przyjemnie i nie wiadomo nawet kiedy, przepada się na słonecznej Florydzie, piasku i imprezach z fajnymi postaciami. Dzieli się peturbacje życiowe bohaterów i wzrusza, ociera łzy, przełyka ślinę, a potem… Potem cieszy się z happy endu :) gorąco polecam! 

Za możliwość przeczytania książki dziękuję 

Samanta Louis, pisarka.